دلتنگم.همچون همان کودک هفت ساله ای که انتهای کلاس تنها روی نیمکتی نشسته و گریه میکند.

مادرش را میخواهد.کسی نمیفهمد اما! کسی نمیفهمد که کودک احساس میکند تمامِ امنیتش را از دست داده.دلتنگم سردار.کسی نمیفهمد که احساس ناامنی میکنم این شب ها.سحرگاهی نیست دیگر که تو در فرودگاه بغداد باشی! شب بیداری هایت تمام شد:)

عجیب نیست؟ که شهادتت انقلاب بپا کرد؟.

که با تمامِ کم سن و سال بودنم اما تا جایی که عقلم راه میدهد بعد از 22 بهمن 58 تا کنون دیگر ملت را اینگونه متحد ندیدم!؟

سردار این همه محبوبیت در این مملکت که اینروزها کم از خودی ضربه نخورده بود برایم تا قبل از تو عجیب و کمی محال بود.

مرا ببخش که دیر تو را شناختم! البته هنوز هم تو را نشناخته ام.اما تو را یافته ام.

راستی.دستت جا ماند پیشِ ما.ماند تا دستِ نوازش شود بر سر یتیمانِ گردانت همچنان.ماند تا دستگیرمان شود تا راه گم نکنیم در این بیدادیِ گمراهی.!

سردار بعد از تو اوضاع خوب نیست.اصلا بویِ نبودنت جهان را برداشته! وطن دلگیر است.صدای مرگ بر خودی می آیدآمدیم انتقامِ سخت بگیریم اما چرا نوکِ کمانِ این انتقام ب سمتِ خودمان بازگشت؟!

سردار قرار نبود اینطور شود بعد از تو! قرار بود علم بر زمین نمانَد! قرار بود اتحاد بماند.

اصلا قرار نبود بعد از تویی باشد! وقتیکه هستی! چگونه بعد از تو باشد؟

من که میدانم هستی.میدانم ما را میبینی.میدانم زنده تر شدی!

حاج قاسم.نوازش کن سرِ یتیمانِ وطنت را.در آغوشمان بگیر.تسکینمان بده که بعد از تو

چه کسی دست های اتحادمان را بهم گره خواهد زد؟

به نامِ نامیِ الله

برای تو سردار.برای تو قهرمانم.برای تو بسم الله میگویم:)

برایم دعا کن سردار.برایمان! برای راهمان لا حول ولا قوه الا بالله بخوان.که شاید بتوانیم حداقلِ تو باشیم

تویی که معبر شکستی و حال نوبتِ ماست که تو را امتداد دهیم، هرچند که خودت امتدادی پیدا کردی به وسعتِ خلیج فارس.و تلاش ما بر این است که در دریایِ تو غوطه ور باشیم که دریاسالارمان حسین (ع) است در این مواج.

علمدار سلامِ ما را به ارباب برسان.بگو براتِ ما را هم امضا کند.اگر لایق باشیم.

یا علی:)